Οι πιλότοι των πυροσβεστικών αεροσκαφών είναι οι αφανείς ήρωες που προστατεύουν όχι μόνο τα δάση και αλλά και εμάς τους ίδιους και τις περιουσίες μας. Οι πρόσφατες πυρκαγιές με τις ριπές του αέρα, που πολλές φορές ξεπερνούν τα 100 χιλιόμετρα, έδειξαν για άλλη μια φορά, ότι οι πυρκαγιές σβήνονται από ψηλά. Το να είσαι πιλότος ενός πυροσβεστικού, το να πρέπει να βουτήξεις στις φλόγες, να αδειάσεις το φορτίο και την τελευταία στιγμή να ανυψώσεις πάλι το αεροσκάφος, είναι σαν τη ρουλέτα.
Καιγόταν το σπίτι του ενώ επιχειρούσε
Ο πιλότος του, Παναγιώτης Καπετάνης, επιχείρησε αυτό το καλοκαίρι σε όλες τις φωτιές… Είναι συντονιστής, απόστρατος της Πολεμικής Αεροπορίας, με 19 χρόνια εμπειρίας στα Canadair και 9 σε αεροσκάφη PZL. Ήταν 6 Αυγούστου όταν οι πύρινες γλώσσες έφταναν προς τα πρώτα σπίτια του οικισμού των Θρακομακεδόνων. Ο Παναγιώτης Καπετάνης που πιλόταρε το ρωσικό θηρίο Beriev το οποίο μεταφέρει 12 τόνους νερού, ήταν σίγουρος ότι από τη μανία της φωτιάς δε θα γλίτωνε το σπίτι του.
«Αυτό που έβλεπα από ψηλά ήταν μια κόλαση πραγματικά εκείνη την ημέρα. Παντού υπήρχαν μεγάλα μέτωπα από φωτιές και στο τέλος είδα ότι το μέτωπο προσεγγίζει τον οικιστικό ιστό της Βαρυμπόμπης και των Θρακομακεδόνων» σημείωσε.
Εκείνος όμως δεν εγκατέλειψε. Συνέχισε τη δουλειά του και αφού προσγειώθηκε με το τελευταίο φως, πήρε τη μηχανή του και πήγε προς το σπίτι του.
«Εγώ βρισκόμουν στο σπίτι μέχρι και δύο τρία λεπτά πριν περάσει η φωτιά από το σπίτι. Μέχρι και τελευταία στιγμή προσπαθούσα με ένα λάστιχο να καταβρέξω τον περιβάλλοντα χώρο. Μόλις είδα όμως ότι το μέτωπο ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα σκέφτηκα να εγκαταλείψω γιατί φοβήθηκα για την ίδια μου τη ζωή. Ήμουν σίγουρος ότι το σπίτι μου είχε γίνει στάχτη» πρόσθεσε.
«Η ζωή συνεχίζεται…»
Μέσα στην ατυχία μου στάθηκα τυχερός θα πει αφού μπορεί το σπίτι του να έχει υποστεί σοβαρές ζημιές, ωστόσο το εσωτερικό δεν έχει καταστραφεί, όμως για την ώρα δεν είναι κατοικήσιμο.
«Η ζωή είναι τέτοια που την αμέσως επόμενη στιγμή , με ψυχραιμία κάθισα και σκέφτηκα ότι κοίταξε να δεις , η ζωή έχει συνέχεια , η ζωή συνεχίζεται είμαι δυνατός και ό,τι και να έγινε θα τα καταφέρω» ανέφερε ο πιλότος.
Την επόμενη κιόλας ημέρα πιλόταρε και πάλι το αεροσκάφος. Αυτή την ψυχική δύναμη μεταφέρει καθημερινά και στη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά 11, 12 και 14 ετών. Που είναι περήφανοι για εκείνον αλλά νιώθουν το καρδιοχτύπι κάθε φορά που φεύγει από το σπίτι για να βρεθεί στους αιθέρες.
